Ο μύθος της Αρκαδίας είναι ο μύθος μιας χώρας διαφορετικής που τα βουνά της είδαν πρώτα το φως και από αυτά ξεπήδησε ο πρώτος άνθρωπος, που οι κάτοικοί της έχουν γενάρχη το γιο μιας Αρκούδας και εγγονό ενός Λυκάνθρωπου.
Μιας χώρας μαγικής, όπου τα ελάφια είναι ιερά και τα αιγοπρόβατα πρέπει να προσέχουν μήπως ξυπνήσουν τον κακόμορφο και τεμπέλη Θεό, που ίσως έχει πεθάνει, αλλά στους βωμούς του οι Αρκάδες ξεφαντώνουν με τη συνοδεία νυμφών δρυάδων. Μιας χώρας που το όνομα της πιο λατρευτής Θεάς δεν τολμά κανείς να το πει σε όσους δεν είναι μυημένοι στα μυστήρια της. Μιας χώρας που τα μαντεία θεωρούν αδύνατο να κατακτηθεί. Μιας χώρας με πλούτο την ομορφιά της φύσης της.
Οι Αρκάδες, Πελασγοί και Προσέλληνες, είχαν αναπτύξει τους δικούς τους μύθους, πριν φθάσουν στη χώρα τους τα Ελληνικά φύλα, (γύρω στα 2.800 π.Χ.) με τις δοξασίες των οποίων οι παλαιότερες αντιλήψεις συγκρούστηκαν, αναμείχθηκαν, διαλύθηκαν και συντέθηκαν σε ιδιαίτερες μυθολογικές εκδοχές, λατρευτικές τελετές και μυστήρια.
